De donkere dagen van december!

Donkere wolken pakken samen in het gemoed van Maria, zich maar al te zeer bewust van het verstrijken van de decembermaand. Ook dit jaar trapt zij weer vol overgave in de valkuil die kerst heet.

Nauwelijks heeft ze de “out of office”-reply ingesteld of ze stapt een volledig andere realiteit binnen; Waar delegeren in haar werk een tweede natuur is, gooit ze zich nu te grabbel aan de zelfopgelegde verwachtingen van

“de geslaagde kerst”.

Delegeren kan zelfs niet aan de grootgrutterboodschappendienst, want kerstboodschappen komen natuurlijk alleen van de beste, leukste, speciaalste winkeltjes.

Man en zoon kijken lijdzaam toe, want de ervaring van voorgaande jaren, durven ze het niet aan hun hulp te bieden. Die hulp zal nooit overeenkomen met het scherpgeprojecteerde plaatje in het hoofd van Maria. Zij worden voor een laatste boodschap gestuurd, wat misschien maar het beste is.

Tussen de brede strook struikgewas die hun percelen scheidt kijkt buurvrouw Magda nog net op het perfect verlichte huiskamerraam van Maria en familie. De kerstboom staat er royaal bij en is opgetuigd in dezelfde uitgekiende stijl als ze laatst in een tijdschrift zag. Mooi, maar niets voor haar. Kerst is niet voor haar. De hele decembermaand mag wat haar betreft opgedoekt. Daarvoor is de herinnering aan gespannen familietaferelen te sterk. Bij het naderen van kerst al, komt de oude knoop weer in haar maag.

Maar het uitzicht is goed.

Van Magda uit is er ook nog net een stukje keukenraam te zien en ze bewondert de doelgerichte bedrijvigheid die volledig onder controle lijkt. Sommige mensen kunnen dat, denkt Magda bij zichzelf.

Op afstand de kerstsfeer bij anderen bewonderen en fantaseren over de perfectie van die kerst bevalt goed. Dus kijkt ze. En ziet… hoe een kerstexercitie letterlijk de mist ingaat.

De keuken van Maria staat blauw. Het eerste teken aan de wand dat kerst nooit meer hetzelfde zal zijn. Magda’s uitzicht is hierdoor beduidend minder.

Maar het toneel verschuift naar de huiskamer waar de grote tafel wordt gedekt met slechts het fijnste. Uit de keuken komt een royale karaf rode wijn, juist op tijd om te chambreren. Maria snelt terug naar de uit de kast gegriste stapel kookboeken voor een alternatief gerecht, als Magda ziet hoe onder de karaf een wijnvlek gestaag groeit; geknapt door spoelen met te heet water? Magda’s jaarlijkse knoop in haar maag raakt op de achtergrond.

Ook door de donkere bossages heen is het afgrijzen op Maria’s gezicht duidelijk bij het zien van de vlek. Met verhit hoofd duwt ze gefrustreerd de speelse jonge kat, dierbare aanvulling op hun gezin, met haar voet weg. Net op het moment dat zij speels met de punt van het tafelkleed speelt en zo snel haar nageltjes niet uit het kant krijgt… De verwensingen die daarop volgen jagen haar vergezeld van het tafelkleed en toebehoren met grootse kracht de kerstboom in.

Alleen de 100 lichtjes blijven op hun plaats,

welliswaar niet meer tot het plafond reikend.

De 100 lichtjes die van onderaf het gezicht van Maria beschijnen laten geen twijfel bestaan over de spanning en tranen in haar gezicht. Magda ademt diep, alsof ze het voordoet aan Maria.

De laatste wil zover mogelijk weg van deze onheilsplek, maar moet door met de jaarlijkse exercitie. Dan maar nu al in haar kerstjurk van dit jaar en ze stuift weg voor wat een goed uur later blijkt een moment van bezinning en zorg voor zichzelf. Prachtig ziet ze eruit. Een zwarte jurk met mooie glitterende patronen.

Het is hoogste tijd om de kaarsjes aan te doen, al was het maar om het ontbreken van de perfectgedekte tafel te maskeren. Een zee van zorgvuldig opgestelde kaarsje geeft een groots effect, weet Maria. Zorgvuldig manoeuvreert ze om de gevallen boom, nog niet de moed hebbende om het enorme, toegetakelde ding weer in verticale stand te brengen en de scherven op te vegen.

Een schroeilucht is het gevolg;

de glitterende onderrand van haar jurk smelt samen tot een sterrenhemeldroedel. Met het tot aan de boom meegesleurde tafelkleed kan ze gelukkig erger voorkomen.

Het volgende tafereel is een vuurwerk van je welste; net voor alle lichten uitgaan, ziet Magda een spektakel van bliksemschichten rondschieten in de combimagnetron in de eens witte keuken van Maria. In de stress het aluminiumfolie laten zitten rond de kippelevertjes uit de vriezer?

Man en zoon komen aan bij een merkwaardig donker huis. Ze nemen de situatie op en één van de kaarsjes wordt ter hand genomen om de gastenlijst bij te lichten; stuk voor stuk wordt iedereen afgebeld. Bij elke naam kan Maria met een snik weer dieper ademen.

Dat was dat.

Maria zakt op de vloer en zit oog in oog met haar zelfgecreëerde realiteit. De projectie in haar hoofd bleek niet te kloppen.

Man en zoon durven nu eindelijk te ontspannen en gaan naast haar zitten. Het kaarsje dat de gastenlijst bijlichtte komt in hun midden. Maria geniet ervan niets meer te hoeven en krijgt langzaam weer oog voor haar omgeving.

De deurbel gaat. Met schrik vragen ze zich af wie ze vergeten zijn. Magda, van wie ze eigenlijk niet meer meer kennen dan haar naam, staat voor de deur. Ze heeft door het hele schouwspel de moed gevat om kerst te vieren op haar eigen manier. Ze nodig Marie en familie daarbij uit.

Het kaarsje van de gastenlijst gaat mee.

En ook de nog redelijk royaalgevulde karaf, simpelweg geplaatst in een plastic mengbeker. Zo vieren ze kerst, aan de keukentafel met versteld boerenbontkleedje. Hutspot en stoofpeertjes toe.

Nog nooit zijn Magda en Maria en familie zo fris in het nieuwe jaar aangekomen.

De kerstboom was niet meer te redden. Maar de gedachte waar Maria al jaren mee speelde, deed ze nu: in het nieuwe jaar zocht ze een mooie kerstboom uit bij de “Galerie de la Rue”; één van de vele prachtige exemplaren, afgedankt bij het grofvuil, gaf hun nog een paar weken winterse gezelligheid.

De eens witte keuken werd in prachtig, krachtig blauw geschilderd; als heugelijke herinnering aan toen de kerstneurose in rook opging en de keuken blauw stond.

Ook voor kerst ben je niet aangewezen op geldende regels of verwachtingen uit je omgeving. Alleen of met velen, ingetogen of uitgebreid, stilletjes voorbij laten gaan of aan de grote klok, de mooie, winterse kersttijd is voor jou.

Dit blog is mede mogelijk gemaakt door KastanjeMedia

Vergelijkbare berichten