Welkom. Dit blog heeft als doel je te helpen met het bereiken van een mooi en persoonlijk interieur.
Dan lijkt het een logische stap om een bezoek te brengen aan de woonbeurs die begin oktober plaatsvond in de Rai in Amsterdam. Zoals beloofd in mijn vorige blog deze keer daarover.
De woonbeurs wordt altijd druk bezocht. Ik was er voor het eerst weer na ruim tien jaar. Alhoewel ik de lijst met deelnemers interessant vond, was ik ook sceptisch. Trend heeft nou eenmaal een risico: het verwordt makkelijk tot een eindeloos gekopieer dat steeds verder verwijderd raakt van het oorspronkelijke idee.
Tien jaar geleden raakte ik niet geïnspireerd.
Ik zag op deze beurs een aantal steeds terugkerende aspecten:
Veel hergebruik van oude materialen of delen van oude betimmeringen of meubels. Maar ook het gebruik van traditionelere materialen of verwerking ervan. Bijvoorbeeld grofgebreide objecten, aardewerken unica of handgemaakte wandtegels met kleine afbeeldinkjes.
Tussen jaren zestig vormen en tinten ook veel dessins waarin geometrische en figuratieve motieven elkaar afwisselen en aanvullen.
Vormen worden teruggebracht tot hun uitgeklede essentie: fitting met peertje, draadgeraamte van lampenkappen, silhouetten en basispatronen.
Ik zag bezoekers met volle tassen met koopjes, die mooi gepresenteerd, voor velen niet te weerstaan bleken. Tja…
Is het niet vooral de sfeer van de beurs die veel koopjes leuk, aantrekkelijk en haast noodzakelijk maakt? En daarmee het zoveelste “dingetje” dat je interieur niet aanvult en ondersteund.
Natuurlijk zijn er leuke en mooie dingen op deze, en ook andere, beurzen. Hoe komt je erachter welke dat voor jou zijn?
Hier 3 regels voor in je achterhoofd om alleen met de juiste dingen thuis te komen:
1 Is het een “kassakoopje”?
Is dit werkelijk wat je nodig hebt en mooi vindt of is het vooral de manier waarop het gepresenteerd wordt? Op een gelegenheid als de woonbeurs wordt, net als in elke andere winkel, alles uit de kast getrokken om je in de optimale stemming te brengen. Er zijn soms kleine interieurs waar alles prachtig afgemeten is neergezet. Dat is enorm aantrekkelijk, vooral als je zelf van tijd tot tijd wat worstelt met je eigen interieur.
De aantrekkelijk uitgestalde spulletjes zijn niet persé het antwoord op die worsteling. Maar dat weet je zelf het beste.
2 Gaat het thuis op “de grote hoop”?
Wat is je doel met je interieur? Was je net bezig meer leegte te creëren of is deze aankoop de weg naar een gevulder en intiemer thuis? Denk je bij de eerstvolgende opruimbeurt “weg met die balast”? Moet je thuis eerst op zoek naar een goede plek voor je aankoop?
Neem je interieur voor je geestesoog en bedenk of je jezelf wel helpt met deze aankoop. Of dat je jezelf en je interieur eigenlijk dwarsboomt.
3 Hoort dit bij mij?
Word je blij van de gedachte deze aankoop straks bij je te hebben? Straks staat het thuis tussen je persoonlijke bezittingen en hoort het daar ook? Ondersteunt het de rest van je interieur? Kortom past het bij jou of was het op dat moment meer een onderdeel van dat mooie, uiterlijk perfecte plaatje dat je voorgespiegeld kreeg?
Daar gaat het om onderbuikgevoel en dat is heel persoonlijk. Dat maakt het juist zo lastig en komt het aan op ervaring.
Wat je kan helpen is om even de tijd te nemen voor je beslissing èn… bij twijfel niet doen.
Voor mij dingen met ziel.
Het tweede toegangsbewijs voor een paar dagen later heb ik laten schieten. Niet alleen door een zoon die ziek thuis bleef, maar vooral omdat ik niet de ruimte voor persoonlijke invulling vond op deze beurs. En dat is toch wat interieur zo leuk maakt!
Met wat in jouw interieur laat jij je het persoonlijkst zien?
Ik vind het heel belangrijk om nog meer te leren over persoonlijke uitingen op het gebied van interieur, zodat ik gerichter kan helpen bij een ondersteunend interieur.
Daarom ben ik heel benieuwd en hoop dat je het wil laten weten via het commentveld hieronder.
Als dank stuur ik je een speciale GoudenAppels-kerstdecoratie.
Volgende keer over kerstsfeer in je eigen stijl.
Dit blog is mede mogelijk gemaakt door KastanjeMedia.
Met dank aan Marjolein Kamstra voor het fotomateriaal.
